ความล้มเหลวของการเรียนภาษา หรือว่า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง
บทความนี้เขียนจากประสบการณ์การเรียนภาษาที่สามของเราในประเทศสเปนนะคะ ไม่ได้พาดพิงถึงใครๆๆ
เรามาอยู่สเปนได้ 2 ปี กับ 7 เดือนแล้ว เราไม่รู้หรอกนะว่าเรารู้ภาษาสเปนได้ในระดับไหน แต่เท่าที่เป็นอยู่คือ พอฟังรู้เรื่อง เข้าใจในระดับหนึ่ง พูดได้บ้าง สื่อสารได้ สามารถไปซื้อของ หรือ ติดต่องานได้ในระดับหนึ่ง แต่ถ้าเทียบกับสิ่งที่เราตั้งใจไว้แล้วเรายังห่างไกลมากนัก
ภาษาสเปน เป็นภาษาที่แปลกใหม่สำหรับเรามากๆๆ ตอนแรกที่คิดเรียนไม่คิดว่ามันจะยากแบบนี้ เราไม่ได้มีความสนใจภาษาสเปนเป็นพิเศษถ้าเทียบกับภาษาอังกฤษ เวลาคุยกับแฟนก็คุยเป็นภาษาอังกฤษตลอด เลยทำให้เราไม่ค่อยคุ้นชินกับภาษาสเปนมากนัก
ก่อนมาอยู่สเปน เราได้ลงเรียนภาษาสเปนคอร์สสั้นๆ ของ ม.ธรรมศาสตร์ สอนโดยอาจารย์ชาวไทย และ ชาวชิลี ในระดับเบสิค เท่าให้เราได้พอ นับเลข 1-10 ในสเปนได้ และศัพท์ต่างๆ พอไปวัดไปวาได้ ถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง
พอมาอยู่สเปน ปีแรกๆๆ เลย เราอยู่ทางแคว้น NARVARA เริ่มเรียนภาษาสเปน กับทางโรงเรียนที่ทางการของเมืองจัดสอนฟรี สำหรับคนต่างชาติ นักเรียนในชั้นมี 5-6 คน ระดับภาษาก็ต่างกัน จำได้ว่าในชั้นมีนักเรียนจาก โรมาเนีย 1 คน ฝรั่งเศล 1 คน บราซิล 1 คน โมรอคโค 3 คน มีเราเอเชีย 1 คน นักเรียนจาก 3 ประเทศจะเรียนภาษาสเปนได้ค่อยข้างเร็ว เพราะรากภาษาใกล้เคียงกัน ต่างจาก เราและชาวโมรอคโค ต้องค่อยๆ ทำความเข้าใจอย่างช้าๆ เพราะ ภาษาต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ว่าอาจารย์ที่สอน แกสอนดีเข้าใจดี พาผัน Verb ทำแบบฝึกหัด ทำให้เราจำได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ทั้งหมด เพราะเราเข้าเรียนช้ากว่าคนอื่นหลายเดือนมากๆ มีโอากาศได้เรียนที่นี่แค่ 2 เดือนเท่านั้น เราก็ย้ายมาอยู่แคว้นกาลิเซีย
ที่นี่เราเขาเรียนภาษาสเปนอีกครั้ง เป็นโรงเรียนนอกเวลาสำหรับผู้ใหญ่ หรือ ผู้ไม่สามาถเรียนภาคปกติไปเรียนกัน แต่ส่วนใหญ่ที่เราเห็นจะเป็นวัยรุ่นมากกว่า ที่นี่เปิดสอนภาษาสเปนสำหรับคนต่างชาติเป็นของรัฐบาล ปกติที่สเปนตามเมืองใหญ่ๆ จะมีโรงเรียนสอนภาษาแบบเป็นทางการ จะมีการสอบและรับรองความรู้ทางภาษา แต่ต้องเสียเงินค่าเทอม เมืองที่เราอยู่ก็มีโรงเรียนภาษาแบบทางการแต่ไม่สอนภาษาสเปน เขาสอนภาษา กาเยโก้ ซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นของแค้วน ถ้าเราอยากสอบวัดระดับภาษาสเปน เราต้องไปสอบอีกเมืองหนึ่ง ซึ่งอยู่ไกล หลายร้อยกิโล นี่คือความเป็นไปในการศึกษาของสเปน
มาว่ากันถึง การเรียนการสอนของครูสเปน เขาสอนยังไง
เรามีครูสอน 3 คน เป็นครูผู้หญิง 2 คน ครูผู้ชาย 1 คน แยกกันสอน สอนคละกัน คนละ 2 วัน ยกเว้นครูผู้ชายสอนเฉพาะวันศุกร์โดยคลาสจะเป็นการฟังและการพูดนิดหน่อย แรกๆๆ เราชอบคลาสนี้ เพราะเราได้ฝึกการฟัง แต่หลังๆๆ เราเริ่มเบื่อ เพราะนั่งฟังครูพูดทั้ง ชั่วโมง และเพื่อนๆๆ พูดบ้าง แต่เขาไม่ทำไทม์มิ่ง หรือบริหารเวลาของนักเรียนแต่ละคน บางคนไม่ได้พูดเลย บางคนพูดไป 30 นาที เราเลยมองว่าเสียเวลาเปล่า สู้เราฟังข่าวทางทีวีสเปนดีกว่า
สำหรับการสอนของครูผู้หญิงอีก2ท่านก็จะ เป็นแนวแบบสอน แกรมม่า แต่ว่าไม่ค่อยอธิบายเท่าไหร่ ไปถึงคลาส ครูจะชอบให้ทำแบบฝึกหัดเลย แล้วช่วยกันเฉลยที่หลัง
เราทำไม่ค่อยได้แต่เราก็พยายามจะทำความเข้าใจแกรมม่าแต่มันก็ยากมาก คือเรา ต้องการให้ครูอธิบายความเป็นไป การเปลียนรูปของกริยากับตัวบุคคล แต่ครูเขาไม่อธิบายตรงนี้เขาจะเน้นทำแบบฝึกหัดแล้วเฉลย ถ้าถามเรา เราคิดว่าครูเขาไม่ค่อยเตรียมการสอนเลย ไม่ทำความเข้าใจกับนักเรียน เพราะในคลาสมีนักเรียนต่างเลเวล และมาจากหลายๆประเทศ ประเทศที่ทำได้ส่วนใหญ่ จะเป็น ฝรั่งเศล อิตาลี บราซิล เพราะความกันของภาษา
เวลาสอนเขาจะสอนเป็นภาษาสเปน ภาษาอังกฤษครูแทบจะไม่กระดิกเลย ในเมื่่อเราพูดภาษาสเปนไม่ได้แล้วเราจะถามเขายังไง เราถามเป็นภาษาอังกฤษครูก็ไม่เข้าใจอีก
หลายๆๆ อย่างมันทำให้เราไม่อยากไปเรียนภาษาสเปนเลย ไม่มีแรงบันดาลใจ แต่ก็ต้องผลักดันตัวเองให้เรียนให้ได้ ไม่มีเวทมนต์ใดๆๆ สามารถเสกให้เราเข้าใจได้ นอกจากตัวเราเอง
เราจะไม่โทษการสอนแบบครูสเปน แต่เราจะพยายามเรียนรู้ด้วยตัวเอง ทำให้เขาเห็นว่าคนเอเชียก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าชาติใดๆๆ
เราเคยแลกเปลียนความคิดเห็นกับครูนะ ว่า เราอยากให้ครูอธิบาย การผันกริยาของสเปน มากกว่าการทำแบบฝึกหัด แต่ครูทำท่าไม่ค่อยพอใจ เพราะมันเป็นการเพิ่มงานให้ครู
เงินเดือนครูที่นี่แพงมากเหมือนกันนะ แต่เทียบกับการทำงานของครูสอนภาษาสเปนของเราแล้วถือว่า เขาทำงานสบายมากๆๆ ไม่ค่อยมีการสอดแทรกทริคใหม่ๆ ให้นักเรียนเข้าใจง่ายๆ เลย
อย่าโทษปี่โทษกลองเลย ตั้งใจใหม่ ทำใหม่ เอาเท่าที่เราทำได้ กลองไม่ดี เราซ่อมให้มันตีดังได้ รำไม่ดี เราฝึกหนักๆๆ มันก็รำสวยเองแหละ
สู้ต่อไป นักเรียนกะเหรี่ยงในเมืองกระทิง เขา หลุด อิอิ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านจนจบนะคะ
